در قدیم اکثر انسان‌ها دارای چشم‌های قهوه‌ای بودند، ولی گذشت زمان میزان رنگدانه‌های قهوه‌ای تولید شده در جلوی عنبیه را کاهش داده است.
عنبیه قسمت اصلی چشم‌ها در انسان یک جزء کلیدی در فیلتر کردن نوری است که وارد چشم ما می‌شود و منطقی است که این عضو حساس نیاز به محافظت داشته باشد. در انسان و حیوانات، این محافظت به شکل ملانین است. ملانین ماده‌ای متشکل از اسید‌های آمینه به نام تیروزین به دست می‌آید. رنگدانه‌های ملانین که معمولاً از سیاه تا قهوه‌ای متغیر هستند، نور را جذب می‌کنند تا آن را از قسمت‌های حساس‌تر بدن جدا کنند.
ملانین در تمام بدن از جمله مو، چشم، پوست و حتی قسمت‌هایی از گوش داخلی و مغز یافت می‌شود. ساده‌ترین راه برای دیدن اثر ملانین، گذراندن مدتی در آفتاب است. با قرار گرفتن در معرض آفتاب کافی، پوست شما شروع به برنزه شدن می‌کند. این رنگدانه ملانین برای محافظت از شما است.
از حدود ۱۰ هزار سال پیش در همه انسان‌ها مقادیر متفاوتی از ملانین در چشم‌ها وجود دارد که این میزان با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود. در واقع جهش‌های ژنتیکی در طول این سال‌ها موجب وفق دادن چشم با محیط زیست شده است. در قدیم اکثر انسان‌ها دارای چشم‌های قهوه‌ای بودند، ولی گذشت زمان میزان رنگدانه‌های قهوه‌ای تولید شده در جلوی عنبیه را کاهش داده است و این یک پدیده بسیار پیچیده است.
میزان محافظت از چشم‌ها نیاز به مقدار ملانین در آن‌ها دارد که به خاطر شرایط متفاوت دو طرف کره چشم مقادیر متفاوتی از ملانین برای محافظت در مقابل نور خورشید نیاز است.
